Αργή αερόβια άσκηση = σπατάλη χρόνου

Τα δύο πλεονεκτήματα της αργής αερόβιας άσκησης:

- Είναι πολύ εύκολη. Επιτρέπει σε σχετικά αγύμναστο κόσμο να γυμνάζεται συνεχώς για μια ώρα ή και παραπάνω, διότι κατά τη διάρκεια της άσκησης δεν παράγεται γαλακτικό οξύ.

- Είναι χαμηλού κινδύνου και ασφαλής για υπέρβαρα άτομα. Είναι ασφαλής επίσης και για αυτούς που έχουν διάφορα άλλα προβλήματα.

Τα μειονεκτήματα της αργής αερόβιας άσκησης:

- Δεν καίει πολλές θερμίδες και όσες καίγονται είναι κατά τη διάρκεια της άσκησης. Ουσιαστικά δεν γίνεται καμία μετάκαυση μετά την άσκηση.

- Αποτελεί μεγάλη σπατάλη χρόνου. Ποιος σύγχρονος άνθρωπος έχει μέσα στους πυρετώδεις ρυθμούς του τόσο χρόνο να αφιερώσει για να έχει απλά κάποια μέτρια αποτελέσματα;

- Υπάρχει φθορά στις αρθρώσεις από την υπερβολική χρήση τους, ιδιαίτερα αν τρέχετε σε αρνητικές κλίσεις. Μέσα από το γυμναστήριο γνώρισα πολλά άτομα με τενοντίτιδες  στα γόνατα και γενικά είχαν προβλήματα στα πόδια.

 Άλλοι πάλι είχαν πόνους στους γοφούς και στη μέση. 

Όλοι τους είχαν κάτι κοινό: Έκαναν όλοι πολύωρη αερόβια άσκηση για να χάσουν λίπος.

Η απογοήτευση από τα φτωχά αποτελέσματα της προσπάθειας τους οδηγούσε διαρκώς σε μεγαλύτερες πολύωρες προπονήσεις αργής αερόβιας άσκησης.    

Μόλις άρχισαν να χρησιμοποιούν τη φιλοσοφία της διαλειμματικής άσκησης, άρχισαν να ξεπερνούν τα προβλήματά τους και να βελτιώνουν τα αποτελέσματά τους.

Μόλις το γύρισαν στη διαλειμματική αερόβια άσκηση είδαν το σώμα τους να μεταμορφώνεται.

- Η διαρκής αερόβια αυξάνει τον κίνδυνο των οξειδωτικών βλαβών στους μύες.

Μεγάλες συγκεντρώσεις ελεύθερων ριζών προξενούν βλάβες στα μιτοχόνδρια και τα μυϊκά ινίδια.

Τώρα θα μου πείτε, οκ ρε φίλε, πώς γίνεται η διαλειμματική αερόβια άσκηση;

Αυτό ας το δούμε στο επόμενο…